Eigenlijk schrok ik er wel een beetje van. Met de beste intenties wordt in de jeugdhulpverlening hulp aangeboden, maar de effectiviteit laat te vaak te wensen over. Dat is toch verdrietig? Een kind zit niet goed in z’n vel, is ongelukkig of erger. Wij – volwassenen met verstand van zaken – gaan ermee aan de slag en toch is het vaak maar een doekje voor het bloeden.

Misschien wel de grootste valkuil in een hulptraject is het idee dat de professional de oplossing heeft en het probleem zal wegnemen. Daarmee wordt de verantwoordelijkheid bij de professional gelegd.

Het is van essentieel belang dat alle partijen – professional én ouders én kind – het belang van het proces inzien en er uitvoering aan geven. Dit is voor mij reden om bij de start van ieder traject om commitment te vragen.

... dit artikel lees je helemaal op Leertalent.nl.