Toen mijn tweede dochter geboren werd, dacht ik nog dat ik het moederschap al een beetje onder de knie had, maar niets bleek minder waar. Deze twee verschilden van elkaar als dag en nacht.

De oudste donker, de jongste licht. De oudste vond het heerlijk om contact te maken met haar omgeving en kon al volle zinnen maken toen ze twee was, de jongste dacht ‘na mij de zondvloed’ en speelde vrolijk verder in haar eigen wereldje.

Voor de oudste was school een eitje en ze kreeg al snel verdieping en verbreding aangeboden. Later zei ze: “Mam, ik verzoop in al dat extra werk!”

Voor de jongste was school een verplicht moeten en bron van frustratie en pas toen ze doubleerde in groep 7 en ondersteuning kreeg via de Kernvisie methode ging ze niet meer met buikpijn naar school.

... dit artikel lees je helemaal op Leertalent.nl.